Zmiana stanowiska NSA w sprawie opodatkowanie imprez integracyjnych
Dla wielu pracodawców istotną wytyczną w przedmiocie opodatkowania imprez integracyjnych było rozstrzygnięcie NSA podjęte na początku ubiegłego roku (wyrok NSA z 11 stycznia 2011 r., sygn. II FSK 1531/09). W powyższym wyroku sąd podkreślił, iż dla przypisania przychodu pracownikowi konieczne jest ustalenie wysokości przychodu.
Ryczałtowa formuła określenia kosztów organizacji imprezy integracyjnej, ponoszonych przez pracodawcę, uniemożliwia dokonanie ustalenia przychodu dla poszczególnych pracowników. Sąd jednoznacznie wypowiedział się przeciw „arytmetycznej” metodzie ustalenia przychodu, polegającej na podziale łącznych kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę biorących w niej udział pracowników.
Jak stwierdził NSA „zastosowanie znajdzie zatem zasada impossibilium nulla obligatio est. Brak bowiem możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego”.
Pod koniec ubiegłego roku podejście NSA uległo radykalnej zmianie. W wyroku z dnia 2 grudnia 2011 r., sygn. II FSK 1017/10, skład orzekający NSA uznał, iż ryczałtowa formuła rozliczenia kosztów imprezy, powodująca, iż cena uiszczana przez pracodawcę nie jest uzależniona ani od ilości pracowników biorących udział w imprezie firmowej, ani od usług, z jakich poszczególni pracownicy skorzystali, nie stoi na przeszkodzie dla ustalenia przychodu dla każdego z pracowników.
Sąd stwierdził, iż przedmiotem świadczeń finansowanych przez pracodawcę jest już sama możliwość skorzystania z tych usług, a nie ich realizacja – „Otrzymanym (nieodpłatnym) świadczeniem jest już bowiem uprawniona zakupem przez pracodawcę możliwość wykorzystania tych usług przez pracowników”. Powołując się na uchwałę Izby Finansowej NSA (uchwała z 24 października 2011 r., sygn. II FPS 7/10) skład orzekający wskazał, iż wartość nieodpłatnego świadczenia może być określona „w wysokości stanowiącej równowartość części ceny zakupu świadczeń przypadającej na poszczególnego uprawnionego”.
Orzeczenie NSA uprawnia więc organy podatkowe do ustalania przychodu pracowników, nawet jeżeli byłby to przychód „arytmetyczny”, nie powiązany z rzeczywistą wartością przychodu uzyskanego w związku z atrakcjami zapewnionymi przez pracodawcę.