Wniosek o rozłożenie na raty zaległości podatkowej

Naczelnik urzędu skarbowego może rozłożyć zaległość podatkową na raty tylko i wyłącznie na wniosek – nie jest możliwe rozłożenie na raty z urzędu. Niezbędna jest zatem inicjatywa podatnika w postaci złożenia wniosku. Bardzo istotne jest, aby wniosek o rozłożenie na raty zaległości podatkowej zawierał uzasadnienie. W uzasadnieniu należy wykazać, jaki ważny dla spółki interes lub interes publiczny przemawia za rozłożeniem zaległości podatkowej na raty. Z uwagi jednak na fakt, że kryteria ustawowe, na podstawie których naczelnik podejmuje swoją decyzję, są bardzo ogólne („ważny interes podatnika” lub „interes publiczny”), warto postarać się wykazać jak najwięcej powodów wskazujących na „potrzebę” rozłożenia zaległości na raty.

Należy wskazać na ile rat podatnik chce aby naczelnik rozłożył zaległość. Żądanie wskazane we wniosku nie jest oczywiście dla niego wiążące, ale wskazanie wiarygodnej ilości rat (odpowiadających stanowi faktycznemu opisanemu w uzasadnieniu) z pewnością będzie przemawiało na korzyść podatnika.

We wniosku o rozłożenie na raty zaległości podatkowej należy podkreślić tymczasowość sytuacji, czyli brak możliwości zapłaty podatku. Podkreśl, że zdarzenie to (najlepiej, jeżeli niezawinione przez podatnika, jak przykładzie – tzw. siła wyższa) może wywołać ujemne skutki nie tylko dla niego (zamknięcie firmy), ale również dla innych osób np. utrata pracy przez osoby zatrudnione u podatnika.

Wszystkie twierdzenia, informacje przytaczane we wniosku trzeba udowodnić. Dlatego warto postarać się załączyć jak najwięcej dokumentów potwierdzających, że twierdzenia zawarte w uzasadnieniu są prawdziwe.

Podstawa prawna: art. 67a § 1 pkt 2 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2012r. poz. 749 ze zm.)